Θέατρο

Η Ροζίτα, μια νέα κοπέλα που ζει σε ένα αυστηρό, συντηρητικό σπίτι, περιμένει ανυπόμονα τον αρραβωνιαστικό της να επιστρέψει από την Αμερική και να την πάρει μαζί του, ώστε να ξεφύγει από την καταπίεση της κλειστής κοινωνίας όπου βρίσκεται. Τα χρόνια περνούν και καθώς αυτός δεν έρχεται, η Ροζίτα μένει μόνη με τη θεία και την παραμάνα της, μαραζώνοντας εγκλωβισμένη στους αυστηρούς νόμους του περιβάλλοντός της.

Διασκευή του Δημήτρη Πιατά στο σημαντικότερο από τα πολυάριθμα ευθυμογραφικά και σατιρικά έργα του Γιάροσλαβ Χάσεκ. Πρόκειται για μια εύστοχη αντιμιλιταριστική σάτιρα, όπου ο κεντρικός ήρωας, με την αφοπλίζουσα αφέλειά του, παίζει έναν απροσδόκητο ρόλο στην αποκάλυψη της απάτης του πολέμου. Η επιτυχία του έργου, που αποτελεί μεγάλο σταθμό της τσέχικης λογοτεχνίας, ήταν τεράστια.

Το να ρωτήσουμε ποιος ή τι είναι ο αναμενόμενος Γκοντό δεν έχει κανένα νόημα. Ο Γκοντό δεν είναι τίποτε άλλο από το όνομα του γεγονότος ότι η ζωή που συνεχίζεται άσκοπα παρερμηνεύει την παρουσία της σαν αναμονή. Η θετική στάση των δύο προσώπων, του Εστραγκόν και του Βλαδίμηρου, αποτελεί μια διπλή άρνηση: πρόκειται για την ανικανότητα να αναγνωρίσουν τη δίχως νόημα θέση τους. Η ερμηνεία αυτή επιβεβαιώνεται από τα λόγια του ίδιου του Μπέκετ, πως δεν τον ενδιαφέρει τόσο ο Γκοντό όσο το «περιμένοντας».

Αυτό το, φιλολογικά σημαντικό, άτιτλο κείμενο του Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, φαίνεται ότι αποτελεί την, ακατέργαστη ακόμα, Πρώτη Πράξη ενός φιλόδοξου, πρωτοποριακού για την εποχή του, θεατρικού δράματος, που πρέπει να γράφτηκε το 1935 ή 1936, σε μια περίοδο κρίσιμη ιστορικά αλλά και ιδιαίτερα παραγωγική σε ώριμα έργα για τον Λόρκα. Έμεινε φυλαγμένο στα χέρια των συγγενών του έως το 1976, οπότε δημοσιεύθηκε στη Γαλλία.