Ποιητικά

Ταξινόμηση κατά:
  • Μέγας Δυτικός Σταμέλος Κυριάκος

    9,00 

    Μαύροι ειν’ οι αριθμοί
    απ’ την αρχή στα ζάρια,
    κουκκίδες, άνθρωποι πολλοί,
    του κύβου ζωγραφάδια.
    Μες στην λαϊκή μας γλώσσα,
    βρίσκω μόνο την χαρά,
    βρίσκω λέξεις, βρίσκω γρόσια,
    και τον μαύρο μου γαμιά.
    Τώρα, ψυχαναλυτή, στάθηκες
    στα πόδια σου.

  • Οι Μέσα μας Πληγές Πορφύρης Τάσος

    9,00 

    Νερόμυλος
    Μνήμη Κώστα Μπαλάφα
    Οι μυλόπετρες ριγμένες στο ποτάμι
    Σκαλωμένες στα τόξα της γέφυρας
    Αλευρωμένος μυλωνάς στο φαράγγι της μνήμης
    Ξεχασμένος αγωγιάτης στην πόρτα τ’ ονείρου
    Ξεφορτώνει το γέννημα φωτογραφία ασπρό-
    μαυρη τραβηγμένη εδώ κι εξήντα χρόνια
    Με αντάρα να περονιάζει τα κόκκαλα

  • Η Εκδίκηση της Τελειότητας και Πέντε Ποιήματα Αργυρόπουλος Νίκος (Σπήλιος)

    10,00 

    δέρμα
    […]

     
    5

     
    και έτσι και αλλιώς;
    .
    με την τεμπελιά ουσία τα
    χρήματα αναπαράσταση
    των συναισθημάτων
    την πραγματικότητα στην
    ανάγκη και την έλλειψη
    η αγάπη εξαρτάται από την
    υποταγή σε ποια ψευδαίσθηση;
    .
    μαζί μ’ αυτά προσπαθεί κι
    η μουσική να με κρατήσει
    μακριά από τη σκέψη

  • Ιοκάστη Ηλιοπούλου Ιουλίτα

    7,00 

    Γ’

     
    Κι όταν όλα σταματούν, όλα αρχίζουν, μ’ ακούς;
    Όσοι έφυγαν έρχονται, βαριά, μ’ αργό καταπάνω, πάνω μου βάδισμα
    Προσπερνούν και ακίνητοι τρέχουν
    Με κοιτούν μ’ ένα γάβγισμα κόκκινο
    Την ανάσα μου από κλάμα βαθύ παίρνουν
    Και βογγούν και ξαφνιάζονται, σαν τα πουλιά να κρύψουν πού
    Να δουν, να δουν τι; Την αλήθεια.

     
    Τα τρομερά γραμμένα τους οι άνθρωποι, νύχτα φωνάζουν
    στη σιωπή τους
    Και το χέρι του ανέμου κρατούν
    Ένα φύσημα όλοι μας στην πιο, την πιο, την πιο καταιγίδα.

  • Κοντή Σκιά Φωκάς Νίκος

    8,00 

    ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

     
    Τι σύννεφο το πρόσωπο του ανθρώπου
    Ή μάλλον σύννεφα που απ’ την απόσταση
    Μας στέλνουν μιαν ενιαία εικόνα
    Και συνεπώς παρ’ όλη του την πολλαπλότητα
    Το εμπιστευόμαστε για σκέτο.

     
    Έτσι και το δικό σου – με την ώρα
    Πήρε να διαιρείται, να σκορπά
    Σε λίγα συννεφένια ράκη
    Που ανάμεσά τους με κατάπληξη αντικρίζαμε
    Να μεγαλώνει ολοένα το γαλάζιο.

     
    2001

  • Το Αεικίνητο Βάθος Πεδίου Ποιήματα Κουγέας Βασίλης

    10,00 

    ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

     
    Κάλεσε αυτή τη φλόγα.
    Έφτιαξε χώρο ανάμεσα
    σε ξύλα παλιά και φορεμένα ρούχα
    κι άφησε να περάσει μέσα η παγωνιά
    που χτυπούσε την πόρτα.
    Τα κουρασμένα χέρια
    δέσαν σφιχτά τα δάχτυλα –
    δεν ήταν τίποτ’ άλλο πάνω στο τραπέζι
    εκτός
    απ’ το χαμένο χρόνο.

     


    Έφτιαξε χώρο
    για να καλέσει αυτή τη φλόγα,
    που άναψε μόνη της
    από το θερμουργό
    φλοιό της απουσίας.

  • Βλέπω Βέης Γιώργος

    10,00 

    ΤΟ ΤΙΚ ΤΟΥ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΥ
    Είναι το σημάδι της υποταγής ή της υπεροχής
    ιδίως όταν βλέπει ξαφνικά να έρχεται προς το μέρος του
    εκείνη η αλάνθαστη λέξη στιλέτο
    να καρφωθεί με δύναμη στην καρδιά του
    τότε φέρνει το δεξί χέρι του στο στήθος
    ως να υποκλίνεται στον Αχέροντα των μυστικών του.

  • Αποδρομή του Αλκοόλ και άλλα ποιήματα Πατίλης Γιάννης

    10,00 

    Τειχοσκοπία

     
    λάϊνον χιτώνα

     
    Στης μαιζονέτας του την πέτρινη θαμμένος κουστουμιά
    για όσα κακά στον εαυτό του έχει κάνει
    η αντίμαχή του μοίρα του προκάνει
    βάσανο και γλυκειά παρηγοριά

     
    ωραίας γειτόνισσας να βλέπει το χορό
    όταν τα ρούχα στη βεράντα της απλώνει
    ή όταν σκύβει να τινάξει το σεντόνι
    της ομορφιάς της σπέρνοντας εικόνες στο κενό

  • Ερήμωνε Δαράκη Ζέφη

    10,00 

    (ΣΕΛΕΣΤΙΝΗ)

     
    ΙΙΙ

     
    Μου ’λεγε ο Περίπατος Γέροντας, θα δεις, oσονούπω θα
    λιώσουν τα φτερά σου Στον πρώτο ασπασμό τα φτερά σου
    θα λιώσουν σαν κεράκι ανάμεσα στα χέρια του Και εξ αιτίας
    της παραφοράς του για σένα Τίποτε δεν ξέρεις

     
    Εγώ τα ’ξερα όλα για μένα και
    για κείνον τα ’ξερα όλα
    Τον είδα σε ολόσωμο όνειρο τον είδα
    στην ομίχλη ενός χαμόγελου βυθισμένο

     
    Αλλά βαθιά σωπαίνοντας
    επειδή ο έρως

     
    Ακολουθούσα ως τη θάλασσα τα βήματά του
    Κάτω οι πέτρες μοσκοβολούσαν λόγια
    που μήτε τ’ άκουσε ποτέ κανείς
    Κι αν τ’ άκουσε δεν τ’ άκουσε
    μέσα σε άλλα λόγια κουρασμένα

  • Κοσμοσυρροή Περισυλλογή Αργυρόπουλος Νίκος (Σπήλιος)

    9,00 

    Με τον κακό μου τον καιρό στον δίσκο τον σκληρό

     
    ο σφυγμός μου επιταχύνει την παρήχηση
    χαμογελάνε από μακριά τα καθήκοντα
    θα παρακολουθήσω προσεκτικά
    τον κύκλο εργασιών της μετωνυμίας που
    κακωσορίζει τις απαγορεύσεις ενώ
    απουσιάζει η δύναμη της συνήθειας
    όλα τα σύμβολα είναι γαλήνια
    όλα τα χρώματα βροχή
    η περίπολος των πραγμάτων
    στη θάλασσα γιόρταζε την επέτειο
    του πνιγμού παντός μέτρου αρίστου
    μπορεί η αντανάκλαση του νερού να είναι σοφή
    αλλά μόνο η διάθλασή σου πάνω του
    με ελκύει μας θυμήθηκε
    χωρίς αναμνήσεις ο έρωτας

  • Το Σπίτι Ηλιοπούλου Ιουλίτα

    9,00 

    GASPARDELANUIT, λες και ξεκλειδώνεις το πιάνο,

     
    με μια ουρά σαν νυφικού που το έβαψε η νύχτα. Οι

     
    τοίχοι γίνονται καμάρες μαλακές, που τις λειαίνει

     
    ο ήχος. Κι αργά πολύ κινούνται κι απομακρύνο –

     
    νται… Το ξύλινο δάπεδο απαντά συντονίζοντας την

     
    επιθυμία. Ένα αντηχείο σπουδαίο, λες, του έρωτά

     
    μας. Αυτό το –ξένο– σπίτι.

  • Χρονοσυλλέκτης Πορφύρης Τάσος

    9,00 

    ΟΝΕΙΡΑ

     
    Όταν βλέπονται που και που κρατάνε τα προσχήματα
    Το ίδιο και όταν μιλάνε στο τηλέφωνο έρχεται όμως
    Η νύχτα κι ο ένας μπαίνει στου άλλου τα όνειρα και
    Μένει εκείνη η γεύση των φιλιών και των δακρύων να
    Ομορφαίνει τις γκρίζες μέρες του καθωσπρεπισμού και
    Μιας ανόητης αξιοπρέπειας.