Ποιητικά

CACHÉS

 
Que l’on ne cherche pas à savoir
qui j’étais par mes actes et mes dires.
Un obstacle se dressait et transformait
mes actes et ma manière de vivre
bien des fois, quand j’allais parler,
un obstacle se dressait et m’arrêtait.
Mes gestes les plus inaperçus
et mes écrits les plus dissimulés-
Ce n’est que par eux que l’on me devinera
Mais peut-être que tant de soucis et tant d’effort
ne valent pas la peine pour me connaître.
Plus tard –dans une société plus parfaite-
quelqu’un d’autre, fait comme moi
apparaîtra certainement et agira librement.

LACRIMAE

 
Αποσυνδέοντας
αίτιο και αποτέλεσμα
θα μείνουν γεγονότα χωρίς πάθος
ακόμα
κι αν η βροχή
είναι
καταρράχτης δακρύων.

 
Δάκρυα πάνω από τις πόλεις
ο κόσμος πνίγεται
μα δεν υπάρχει χρόνος να ρωτήσω
Χριστούγεννα άνοιξη φθινόπωρο –

 
σίγουρα
δεν υπάρχει ανάμνηση
να μην εξευτελίζεται απ’ το χρόνο.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ τον κόσμο 
Πριν απ’ την πτώση του.
Ξέρω μόνο την πτώση .
Γι’ αυτό καθημερινώς την εορτάζω.
Ιδίως τα μεγάλα φωτεινά μεσημέρια.
Όταν κάθομαι στις ερημωμένες πλατείες
Και χαϊδεύω με τα μάτια μου
Αυτά τα θρύμματα.
Τις απτότατες αποδείξεις
Της ζωής μου.
(Αφού ζωή είναι αυτό 
Που θρυμματίζεται.)