Ελληνική Ποίηση

Ταξινόμηση κατά:
  • Tαξίδια στην Ίδια Πόλη (Ποιήματα 1970 - 1990) Πατίλης Γιάννης

    20,00 

    ΔΕΝ ΞΕΡΩ τον κόσμο 
    Πριν απ’ την πτώση του.
    Ξέρω μόνο την πτώση .
    Γι’ αυτό καθημερινώς την εορτάζω.
    Ιδίως τα μεγάλα φωτεινά μεσημέρια.
    Όταν κάθομαι στις ερημωμένες πλατείες
    Και χαϊδεύω με τα μάτια μου
    Αυτά τα θρύμματα.
    Τις απτότατες αποδείξεις
    Της ζωής μου.
    (Αφού ζωή είναι αυτό 
    Που θρυμματίζεται.)

  • O Kύριος Φογκ Βαρβέρης Γιάννης

    Εξαντλημένο

    ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΡΟΛΟΙ
    Όταν ο κύριος Φογκ
    ήθελε να δει τι ώρα είναι
    έσκυβε από την πολυθρόνα
    και κοίταζε το πρόσωπό του στο νερό:
    όμορφος παρά μελαγχολικός και δέκα δευτερόλεπτα
    τρυφερός και αγέρωχος και σαράντα δευτερόλεπτα
    λυπημένος και λυπημένος ακριβώς
    του απαντούσε το νερό.
    Μόνο τη νύχτα
    η ώρα ήτανε πάντα
    νύχτα.
    Όταν μια νύχτα ολόκληρη
    σου δίνεται
    δεν την ρωτάς ποτέ
    τι ώρα είναι.

  • H Προκυμαία Καλοκύρης Δημήτρης

    Εξαντλημένο

    Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ
    ΙΙΙ
    Κι άστην να ζει σ’ ένα σοκάκι και να ονειρεύεται
    ένα πλεχτό που το Σαββατοκύριακο θα τελειώσει
    ένα λουσάτο νυφικό, πολύχρωμα λαμπιόνια,
    τη βέρα, αιωνίως να της εξαργυρώνει το δάχτυλο
    το καντιλάκι να διανυκτερεύει στα εικονίσματα
    για τον νυμφίο του αντίπερα κόσμου
    ένα ακριβό μυρωδικό
    για να εξουδετερώνει τον ιδρώτα της
    στις γόνιμες ολονυχτίες του Απριλίου
    και την απέραντη και τρυφερή της ερημιά
    που θα ποτίζει στο ζυμάρι,
    το κονιάκ και τα μπαχαρικά
    τη μαύρη κότα των Χριστουγέννων.

  • Ένα Σημείο Προσήλωσης Φωκάς Νίκος

    9,00 

    ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ

     
    Από σειρήνες σκεπασμένες ή άλλο ηχητικό
    Μαρτύριο, σ’ ένα μόνιμο πια πόλεμο,
    Ή σαν ν’ ανήκουν ως κι αυτές στην Ιστορία
    Οι φωνές απ’ τα τζιτζίκια σε δυο
    Άνισους χρόνους —ζήσε ζήσε
    Γίνονται μυστικές φωνές· και διαφορετικά ειπωμένο
    Φωνές που εσύ μονάχα ακούς σαν ένα χάρισμα
    Σαν τα υπερφυσικά ακροάματα παλαιότερων καιρών.

     
    Παρόμοια μυστικά κάποιες ώρες ακούς
    Και τις φωνές απροσδιόριστων πλασμάτων μα υπαρκτών·
    Και τόσο είναι εντονότερες αυτές
    Όσο πιο απόμακρο αισθάνεσαι τον τερατώδη ορυμαγδό
    Συντονισμένος στη μυστική σου ακρόαση·
    Ως μέσα στον εγκέφαλό σου τις ακούς με σαφήνεια
    Ο τελευταίος εσύ δέκτης φωνών.
    Ας είναι εκείνες το μαρτύριό σου.

  • Tα Φανταστικά Φουγάρα Καλοκύρης Δημήτρης

    Εξαντλημένο

    ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

    Η λιγνή καμπύλη του μετώπου

    καθώς ο μήνας μπαίνει ένοπλος

    τεντώνοντας το στόρι

    στη βρεμένη αχτίδα

    του ήλιου,

    που λέει,

    και βλέποντας

    ο μήνας ένοπλος – στρατιώτης το σχήμα

    που τινάζεται ο νους μες στο φύλλο

    και ότι σπαράζει·

    κι ο μήνας ήταν ένοπλος στρατιώτης

    και περνούσες το φεγγάρι κατεβαίνοντας

     

  • Κοιμήθηκα η Αχάριστη Δαράκη Ζέφη

    11,00 

    (ΚΟΙΜΗΘΗΚΑ Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ)

     
    Σιγά σιγά ανέβαιναν στον ουρανό τα γεγονότα
    Βυθιζόμουνα στη λύπη και ξανάπλεα
    στην αφρισμένη επιφάνεια της μέρας
    Στα λόγια τρέχαν αίματα
    Στο πρόσωπό μου λόγια

     
    Ένα τίποτα μας χώρισε
    ο αντίλογος της θάλασσας
    ένα στενό δρομάκι
    Κούτσαινε το φεγγάρι
    Κι έφευγες σαν περίλυπος αγέρας

  • Σχιστή Oδός Κυρτζάκη Μαρία

    Εξαντλημένο

    ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ
    Το υπό του κόσμου ξεγελάει
    Και ότι το σ’ αγαπώ υπόσχεται ζωή
    Υπό τον κόσμο λεν πως απολήγουνε οι μελανές αφές
    και πάλι από κει ορμώνται δαίμονες
    τα πάθη του κακού
    κρύφια τάχα τρυπώνουνε σε λέξεις τρυφερές
    και την ευφρόνη εμπαίζουνε και την ψυχή
    -την σύλληψη του κόσμου
    Κοίταξε όμως
    Βγαίνουν ήμερα τα φαντάσματα των ξεχα-
    σμένων λόγων σε λέξεις που εκστομίζονται
    στις συλλαβές τους παρεισφρήουν και σαν
    εικόνες κατακλύζουν σαν παρόν μιλούν
    πως έζησα
    Γι’ αυτό λέω και ζω.

  • Δίγαμμα Ηλιοπούλου Ιουλίτα

    9,00 

    ΚΑΙ ΜΕΣ ΑΠ’ ΕΝΑΝ ίασπι μικρό

     
    τη νύχτα θα σε βλέπω

     
    όπως δεν έκλαψες έτσι ποτέ

     
    βαθιά όπως δεν μου ’πες

     
    κι έλυσες όρκο που δεν χύθηκε

     
    αίμα σταλιά.

  • Aπειλή Παπαγεωργίου Χρίστος

    9,00 

    2

     
    Τα λόγια μπερδεύτηκαν.
    Πριν να πεις ήταν
    κι ο άνθρωπος και τα ζώα και τα φυτά
    κι ύστερα ήταν πλημμύρες
    δάση
    νησιά
    σπίτια δίχως στέγες
    κι ήταν πάνω απ’ όλα και όλα
    μια χίμαιρα
    μια έλξη ερωτιάρα που στέργιωσε.

     
    Τα λόγια μπερδεύτηκαν.

     
    Πριν να δεις ήταν
    κι όταν είδες ήταν πάλι αργά
    για προσευχή.

  • Yπό Ξένην Σημαία Ποιήματα (1967-1987) Λυκιαρδόπουλος Γεράσιμος

    9,00 

     

    ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ

     

    Πες μου το πάλι πως θα με θυμάσαι κι εγώ θα σε πιστέψω.

    Ποιος θα μπορούσε αλήθεια να κρατήσει το τιμόνι σε τούτους

    τους καιρούς;

    Χάλασε κι η πυξίδα χαθήκαν  οι προορισμοί

    τα κύματα σηκώθηκαν ως το μυαλό σβήσανε οι αιώνες

    τόσες πατρίδες τόσες προσπάθειες μέσα μου καμένες.

     

    Ασ’ τους ανέμους να μας πάνε όπου θέλουν

    ασ’ τους ανέμους και το τυφλό κρασί

    το ματωμένο φως πάνω στα χείλη σου, το ψέμα κι η ομορφιά σου

     

    πες μου το πάλι

    πες μου το πάλι πως θα με θυμάσαι κι εγώ θα σε πιστέψω.