Ελληνική Ποίηση

Ταξινόμηση κατά:
  • Γη Μήτηρ Ηλιοπούλου Ιουλίτα

    8,50 

    ΜΑΚΡΥ ΦΟΥΣΤΑΝΙ

     

    Μακρύ φουστάνι
    Φόρεσες
    Τα σύννεφα
    Γκρίζα κι αραιά στην αρχή
    Κάτασπρο
    Το πυκνό χιόνι
    Πιο ύστερα
    Πήρες
    Ανεβαίνοντας αργά τον ουρανό κι ανυπόδητη
    Έφυγες
    Μα δεν αποχαιρέτισες
    Ποτέ
    Μόνο απ’ τις κόγχες των ματιών σου
    Έσταξε
    Σταγόνα βαθύ κυανό πράσινο
    Το βλέμμα σου
    Στο νωπό χώμα

    Μαμά μου.

  • Καταυλισμός Βέης Γιώργος

    10,50 

    ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΗ

     

    Κάποια στιγμή το απομεσήμερο

    έγειρα προς τη μεριά των πεύκων

    δεν σε καλοείδα μέσα σε τόση σκόνη

    που είχε σηκώσει ο δαίμονας της επιθυμίας

    αυτός που διψάει όχι για το αίμα

    αλλά για τη δική μας την αλήθεια

    την κρυφή

    που υποψιάζεται όμως

    ότι μπορεί να είναι το ψεύδος

    η απάτη μιας ολόκληρης ζωής.

  • Το σπασμένο είναι πιο ανθεκτικό (Ποιήματα 1970-2022) Πατίλης Γιάννης

    22,50 

    Η παρούσα συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών του Γιάννη Πατίλη είναι η τρίτη σε διάστημα πενήντα τριών ετών από το 1970, χρονιά έκδοσης του πρώτου του ποιητικού βιβλίου Ο Μικρός και το Θηρίο. Τριάντα χρόνια μετά την έκδοση της δεύτερης συγκεντρωτικής του (1993), η τρίτη αυτή έκδοση έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό συμπεριλαμβάνοντας και την ικανή σε όγκο ποιητική του δουλειά μετά το 2000. Επίσης, αποκαθιστά την αρχική μορφή των πρώτων του ποιητικών συλλογών, αφού επαναφέρει δεκαέξι ποιήματα που είχαν εξαιρεθεί από τις προηγούμενες συγκεντρωτικές. Μικρές επίσης διορθώσεις έχουν γίνει σε τίτλους, λέξεις, στιχοποίηση και στίξη. Το σώμα των δέκα συλλογών τού τόμου συμπληρώνουν πλούσιες σημειώσεις και ευρετήρια καθώς και το δοκίμιο του ποιητή «Το Σπασμένο είναι πιο Ανθεκτικό | Στίχοι και σκέψεις για την ηλικία των ερειπίων», μια έκθεση, με ποιητικά παραδείγματα, των προσωπικών βιωματικών και ψυχοπνευματικών προϋποθέσεων της ποιητικής εργασίας του.

  • Ποτέ πια Κουγέας Βασίλης

    11,00 

    Στην όγδοη ποιητική του συλλογή, ο Βασίλης Κουγέας προχωρά ένα βήμα μπροστά τον μοναχικό άνθρωπο, που θεωρεί κριτικά ένα κόσμο που αργοσβήνει, τις αξίες και τα πιστεύω του, αναδεικνύοντας  όσα κατά τη γνώμη του αξίζουν να παραμείνουν στο προσκήνιο. Με συχνά καυστική γλώσσα αρκείται στο ελάχιστο και σημαντικό. Τα σημάδια της απώλειας και της φθοράς επανέρχονται επίμονα μέσα στον χρόνο που διανύεται με ταχύτητα. Με μια σχεδόν μπεκετική γλώσσα ο ποιητής δείχνει τον δρόμο που με ευθύτητα και ειλικρίνεια  επιλέγει. Έξι χρόνια μετά την τελευταία του ποιητική συλλογή Το τρυγόνι δεν ζει πια εδώ & Η ζωή με και χωρίς αγάπη, ο Βασίλης Κουγέας καταθέτει εκ νέου στην ποιητική παραγωγή του τόπου, τη συλλογή με τον τελεσίδικο(;) τίτλο Ποτέ πια, διασκεδάζοντας τη ματαιότητα και το αδιέξοδο.

  • Αόρατη Μαρία Δαράκη Ζέφη

    8,50 

    ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ ΜΝΗΜΗ

     

    Ρέει στην ανάμνηση η επιθυμία να

    κυλήσει στο παρελθόν του παρόντος της για κάτι

    που έμεινε αδικαίωτο και ολομόναχο μες στην ονειροπόληση

    Να ράβει να ξεράβει επάνω της το χρόνο

    χλοΐζοντας γεγονότα

     

    ή το υπέργηρο πεπρωμένο σαν

    ένας γέροντας που

    χαϊδεύει την πλάτη ενός γέροντα

     

     

  • Συναντήσεις στο Άβατο Δαράκη Ζέφη

    10,00 

    ΜΙΣΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ

     

    Ξαφνικά ένας Άγγελος

    Και περπατούσε με τα φτερά του

    κατασκονισμένος

    μες στους βομβαρδισμένους δρόμους

    Τρέμω στην ιδέα του Παραδείσου,

    μονολογούσε

    μισαγγίζοντας τους τοίχους που

    αμέσως κατέρρεαν

    Τίποτα δεν προλάβαιναν

    Τα εντάφια media

    σημαίες σημαίες χωρίς νόημα

    με σπασμένο λαιμό κάτω στο χώμα

    ο ημερήσιος Τύπος

  • Βράχια Βέης Γιώργος

    10,00 

    ΠΡΟΑΥΛΙΣΜΑ

     

    Από τα μεσάνυχτα ως τις τέσσερις το πρωί
    δεν κουνιέται φύλλο συνήθως

    χειμώνα καλοκαίρι

    έτσι νομίζουν οι νεοσύλλεκτοι της βάρδιας

    γιατί κανείς δεν τους είπε

    γιατί κανείς δεν ξέρει

    ότι τότε ακριβώς, κάπου εκεί κοντά

    θα ξεσπάσει θύελλα κι αντάρα

    έρχεται, λέει το πρωί, ο κορυδαλλός

    να συντρίψει τα έργα των τρελών ανθρώπων

    λέει η τρίλια τρελή από πάθημα

    διότι εκεί που δείχνουν όλα ατιμώρητα

    όλο αυθάδεια και υπερηφάνεια φούσκα

    εκεί χτυπάει δυνατά η καρδιά

    η οργή του αδικημένου.

  • Ισόβια Θλίψη Πορφύρης Τάσος

    9,00 

    Κλαδέψτε τα ποιήματα μην τα αφήσετε

    Να πνίξουν τον κήπο τα σπίτια τα

    Χθεσινά όνειρα με τις προεκτάσεις σε

    Λαβωμένα πρωινά και τα νυσταγμένα

    Μεσημέρια αφαιρέστε άρθρα προθέσεις

    Συνδέσμους στην ανάγκη και συλλογισμένα

    Φρούτα για να πετούν οι στίχοι ανάμεσα

    Σε μισοκρυμμένες φωλιές με νεοσσούς

    Και τον άνεμο να παίρνει μιαν ανάσα

    Καθώς ξαπλώνει στα στιβαρά κλωνάρια

    Των δεκαπεντασύλλαβων.

  • Το Ψηφιδωτό της Νύχτας Ηλιοπούλου Ιουλίτα

    9,00 

    Βρεγμένες από τη θάλασσα
    Φωνές παιδιών
    Σε μιαν αυλή που άνοιξε
    Για μια στιγμή
    Το πορτάκι στην ευτυχία
    Κι ύστερα πάλι απέμεινε
    Ο φράχτης, το σπίτι παντού
    Κλειστό
    Αφήνοντας απ’ έξω
    Ολοένα και πιο δυνατό
    Τον βαθύ παφλασμό της νύχτας

  • Ποιητιconomics Αργυρόπουλος Νίκος (Σπήλιος)

    8,00 

    ερμηνεία

     

    […]

    στο περισσό των ποιημάτων ήμουνα αγωνιζόμουνα στο σύνορο μέσα

    έξω. τώρα προσπαθούν να με βοηθήσουνε με φάρμακα και λόγια. τα

    λόγια κάνουν τίποτε; λίστες με επιθυμίες από το σουπερμάρκετ πρέ-

    πει μάλλον ν’αρχίσω να καταρτίζω τώρα. βαρέθηκα πια να είμαι

    παντού μου όλη την ώρα τι παριστάνω; σωματικές οι εμπειρίες ο

    νους προσπαθεί να προσθέσει νόημα. υπεραξία έχει αυτό το νόημα

    έτσι μου είπαν το ψάχνω παντού

    […]

  • Ψυχοστασία (Ποιήματα 1949-2006) Λεοντάρης Βύρων

    16,00 

    ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

     

    Ι

     

    Δεν ξεχωρίζω πια τον ερχομό σου από την άνοιξη

    το βάδισμά σου απ’ το άνοιγμα των λουλουδιών

    τη νιότη σου από το χαμόγελό σου.

     

     Δεν ξεχωρίζω το κορμί σου απ’ των περιβολιών το θρόισμα

     την αφή σου απ’ την αφή όλου του κόσμου

     τη γεύση σου απ’ τη γεύση των τρικυμισμένων μυστικών.

     

    Δεν ξεχωρίζω πια τα μάτια σου

    Μάτια; ουρανός; θάλασσα; αστέρια; – δεν ξεχωρίζω πια

    Εσπαταλήθηκες πολύ μες στη ζωή μου.

     

  • Το Τρυγόνι Δεν Ζει Πια Εδώ / Η Ζωή Με και Χωρίς Αγάπη Ποιήματα, επαναλήψεις και διορθώσεις Κουγέας Βασίλης

    11,00 

    […]

    Προσπάθησα πολλές φορές να εξηγήσω

    ποια απελπισία οδηγούσε

    κάθε φορά στη λάθος κίνηση,

    κοιτούσα το ιδρωμένο χέρι σου μέσα στο χέρι μου

    κι ένιωθα τον παλμό της καρδιάς του σπουργιτιού

    που ήθελε να φύγει αλλά και να μείνει

    […]